Heel wat sportlegendes tillen de Belgische vrouwensport naar een hoger niveau. Om deze vrouwen te eren, zetten we elke week een toppionier in de kijker. Nafissatou ‘Nafi’ Thiam is de derde in dit unieke rijtje. We belichten 5 grote momenten van haar rijke carrière.
Nafi Thiam (27) schreef op de Olympische Spelen in Tokio sportgeschiedenis. Ze is de eerste Belgische atlete die zich twee keer op rij tot olympisch kampioene kroonde. In de zevenkamp heeft Thiam zich ontpopt tot een atletiekwonder. Meerdere records moesten eraan geloven en op haar palmares staan intussen twee olympische titels, een wereldtitel, een Europese titel en twee Europese titels indoor te blinken. De weg naar de absolute top was geen makkie voor de zevenkampster, want ze heeft een geschiedenis aan blessures. Deze dwongen haar op de belangrijkste toernooien om tot het uiterste te gaan.
1. Eerste wereldrecord wordt uitgewist
Op 7-jarige leeftijd zette Nafi Thiam haar eerste sportieve voetstapjes op de atletiekpiste. De passie voor de sport werd haar met de paplepel ingegeven door haar mama Danièle Denisty. Zij was vroeger zelf een actief meerkampster. Denisty trainde samen met haar dochter tot ze de atletiekcoach Roger Lespagnard sprak. Vanaf 2008 nam de Luikse coach Thiam onder zijn vleugels.
Op 3 februari 2013 liet de meerkampster met Senegalese roots zien van welk hout ze gesneden is. Op 18-jarige leeftijd verpulverde ze in de Gentse Topsporthal het wereldrecord bij de junioren op de vijfkamp. Ze stelde het vorige record van Carolina Klüft met 23 punten scherper. De Zweedse was recordhoudster sinds 2002, in 2013 maakte Thiam daar een eind aan.
Een maand later kwam het IAAF (Internationale Atletiekfederatie) met slecht nieuws. Het kersvers wereldrecord van onze landgenote kon niet worden gehomologeerd. Op de dag van haar record werd ze namelijk niet getest op doping omdat er geen controleur aanwezig was. Volgens de regels moest die controle meteen na de competitie gebeurd zijn en niet een dag later, zoals Thiam wel had gedaan. Ze testte negatief, maar haar wereldrecord kon dus niet erkend worden.
Maar het stond in de sterren geschreven. De jonge Thiam beschikte over een goeie dosis talent waarmee ze het wel eens ver zou kunnen schoppen in haar carrière.
2. Gouden Thiam schrijft olympisch sprookje
Met een bronzen medaille van het EK in 2014, een zilveren van het EK Indoor in 2015 en drie Gouden Spikes (2013, 2014, 2015) op zak, trok Thiam naar de Olympische Spelen in Rio. Ze was toen 21 jaar.
Thiam schoot goed uit de startblokken. In de eerste twee nummers, de 100 meter horden en het hoogspringen, zette ze een nieuw persoonlijk record neer. In het hoogspringen deed Thiam het publiek daveren met een nieuw wereldrecord in de zevenkamp. Ze sprong, net zoals haar tegenstandster Katarina Johnson-Thompson, over 1,98 meter. Met die sprong zou ze in de olympische discipline hoogspringen het goud pakken, want de Spaanse winnares Ruth Beitia sprong niet hoger dan 1,97 meter.
“Vooraf had ik nooit gedacht dat ik hier in Rio goud zou pakken”
Nafi Thiam aan Sporza
Naar het kogelstoten en het speerwerpen werd met ingehouden adem gekeken. Een elleboogblessure zou namelijk een stokje kunnen steken voor eremetaal, maar Thiam zette genadeloos door. Tijdens het speerwerpen zag je hoe ze de pijn moest verbijten, maar dat hield haar niet tegen om een persoonlijk record te werpen.
Aan het laatste onderdeel, de 800 meter, begon Thiam als leidster van het klassement. De laatste strijd om het goud was een ware thriller. Thiam moest Jessica Ennis-Hill in de gaten houden en mocht op maximaal 9.47 seconden van de Britse finishen. Heel België zat op het puntje van zijn stoel, maar mocht uiteindelijk juichen. De jonge Thiam liep naar het goud in de zevenkamp en dat met vijf nieuwe persoonlijke records van de zeven onderdelen.
“Na de finish drong het meteen tot me door. ‘Ik ben olympisch kampioene’, ging er door mijn hoofd. Vooraf had ik nooit gedacht dat ik hier goud zou pakken. Ik mag dus fier zijn op mezelf”, vertelde Nafi Thiam aan Sporza.
3. Thiam doet er nog een titel bij: wereldkampioene
Een jaar na haar gouden triomf op de Olympische Spelen in Rio zette Thiam een ander huzarenstukje neer. In 2017 werd ze wereldkampioene in de zevenkamp.
Ze won drie van de zeven onderdelen. Ze heerste in het hoogspringen, kogelstoten en verspringen. In het speerwerpen, het voorlaatste onderdeel moest ze tevreden zijn met een tweede plaats, maar het goud lag binnen handbereik.
“Als je iets goed doet, moet je een moment nemen om daarvan te genieten”
Nafi Thiam
Op de 800 meter mocht ze 12 seconden verliezen op de Duitste Caroline Schäfer. Thiam hield stand en kroonde zich tot wereldkampioene zevenkamp. De atlete slaagde erin om iets te verwezelijken wat nog geen enkele Belg haar voordeed. Ze behaalde de eerste gouden medaille ooit voor België op een WK atletiek.
“Op dit moment denk ik niet aan de toekomst. Als je iets goed doet, moet je een moment nemen om daarvan te genieten. Ik denk later aan wat nog moet komen”, zei ze in een interview met World Atheltics na haar wereldtitel.
4. Blessureleed steekt stokje voor tweede wereldtitel
Over blessures kan je Thiam niets meer wijsmaken. De zevenkampster heeft ondertussen een waslijst aan blessures waarmee ze al eens moest afrekenen. In 2016 was er de pijnlijke elleboog die haar probeerde te hinderen in het kogelstoten en speerwerpen, maar Thiam beet op haar tanden.
Op de Décaster in Talence in 2019, een zevenkamp die los staat van kampioenschappen, speelde de elleboog haar weer parten. In die zevenkamp lag een nieuw Europees record om de hoek, maar dat kon ze vergeten door die pijnlijke elleboog.
“De elleboog is niet helemaal genezen, maar ik moest het proberen”
Nafi Thiam aan Sporza
Thiam had amper 3 maanden om te revalideren want dan stond het WK in Doha op het menu. De zevenkampster trok met een elleboog die nog niet genezen was naar Qatar. Deze gooide weer roet in het eten want ze kon niet op volle kracht speerwerpen en kogelstoten. Ze greep dan ook telkens naar haar arm. Uiteindelijk moest de atlete haar duimen leggen voor de Britse Katarina Johnson-Thompson. Om met een geblesseerde elleboog toch nog een zilveren medaille te pakken, daarvoor moet je Nafi Thiam heten.
In het interview met Sporza barstte ze in tranen uit. “Ik wist niet hoe mijn elleboog ging reageren, maar ik ben voluit gegaan. Het doet pijn om dit allemaal nog eens mee te maken. De elleboog is niet helemaal genezen, maar ik moest het proberen. Ik heb toch een medaille behaald. Ik ben blij, maar het is moeilijk”, vertelde de geëmotioneerde olympische kampioene.
5. Thiam verlengt haar olympische titel in Tokio met glans
De meest geduchte tegenstandster van de Spelen in Tokio van 2021 was Katarina Johnson-Thompson. De Britse ging in 2019 voor Thiam met de wereldtitel aan de haal. Onze landgenote wou dat graag rechtzetten in Tokio. Een echte strijd werd het niet want in de 200 meter, het laatste onderdeel van dag één, moest Johnson-Thompson de strijd staken wegens een blessure.
Thiam sloot dag één af als derde. De Nederlandse Anouk Vetter mocht met een eerste plaats en een gerust gemoed gaan slapen. Revelatie Noor Vidts palmde plek twee in.
“In het hoofd was het zwaarder dan 5 jaar geleden in Rio”
Nafi Thiam aan Sporza
De tweede een laatste dag beloofde een tweestrijd tussen Vetter en Thiam. De Belgische zevenkampster kreeg nog slecht nieuws te horen want haar coach Lespagnard mocht het stadion niet meer binnen na een valspositieve coronatest. Uiteindelijk mocht hij Nafi Thiam toch coachen vanop de eerste rij tijdens het laatste onderdeel.
Dan begon de dag toch goed met twee overwinningen in het verspringen en het speerwerpen. In de 800 meter mocht ze maximum 4,4 seconden trager zijn dan haar concurente Vetter. Thiam is een betere loopster dan Vetter. Onze landgenote kon het goud al ruiken.
Thiam ging voor de tweede keer op rij aan de haal met olympisch goud. Geen enkele Belg deed haar dat voor. Een ongeloofelijke prestatie van de toen 26-jarige meerkampster. In het interview met Sporza na haar gouden prestatie werd Thiam emotioneel. Ze haalde aan dat het een zware fysieke en mentale weg was naar het goud in Tokio. “Mentaal ben ik moe. Ik ben vermoeid, volledig leeg. In het hoofd was het zwaarder dan 5 jaar geleden in Rio. Daar kwam het goud onverwacht. Nu was er enorm veel druk van buitenaf”, aldus de tweevoudig olympisch kampioene. Met het interview bij Sporza en vervolgens met RTBF speelde ze open kaart over hoe mentaal uitputtend topsport is.
