Pioniers verwezenlijken uiterst unieke prestaties in hun carrière, maar dat gebeurt niet zonder de steun van hun supporters. Fans zijn onmisbare schakels en dat is bij de Belgian Cats niet anders. Emma Meesseman & co kunnen bij hun wedstrijden rekenen op de support van hun fans. Eén daarvan is Linde Merckpoel, een BV die in haar hart een speciaal plekje heeft voor de Belgische basketbalvrouwen.
De kwalificatie voor de Olympische Spelen in Tokio, brons op het EK in Valencia en het vertrek naar Tokio, Linde Merckpoel was erbij. Samen met haar VRT-collega en beste vriend Arnout Bracke zit Linde op de belangrijke momenten in het spoor van de Belgian Cats. Een camera legt al die prachtige, uitbundige en soms ook triestige momenten vast. Zo verspreidt Linde haar basketballiefde en appreciatie voor de Belgische basketbalvrouwen. Linde kwam zelf met het idee op de proppen om iets te doen rond de Belgian Cats. Eerst werd het onderwerp nog in vraag gesteld door Studio Brussel, maar vele video’s verder kan ze alleen maar trots terugblikken op haar avontuur. “Maar dat hebben de Belgian Cats vooral aan zichzelf te danken”, vertelt de radiopresentatrice en vlogster van Eén.
Hoe ben je met de video’s rond de Belgian Cats begonnen?
Linde Merckpoel: “Ik heb veel tijd doorgebracht in de sporthal omdat mijn broer altijd heeft gebasketbald. Vroeger hadden we een basketbalpleintje in onze tuin en als we moesten studeren ging ik enkele vrijworpen doen om eventjes mijn hoofd leeg te maken. Door de Belgian Cats ben ik de liefde voor basketbal terug beginnen voelen. Dat was de opflakkering die ik nodig had. Maar toen het voor de eerste keer in mijn hoofd speelde om iets te doen rond de Cats, werkte ik nog bij Studio Brussel. Op dat moment speelden Emma Meesseman en Kim Mestdagh bij de Washington Mystics in de WNBA. We volgden ze al een tijdje, maar toen kwam het nieuws dat ze de WNBA-finale zouden spelen. Rondom ons zagen we dat er niemand van wakker lag, terwijl dat toch wel een belangrijke competitie is voor vrouwen wereldwijd. Toen begonnen we te dromen over een reis naar de Verenigde Staten. Dat was niet evident om te realiseren, want het was een dure affaire. StuBru hebben we echt wel moeten overtuigen. Ze hebben uiteindelijk toch ingestemd, maar ze hadden geen geld om het te financiëren. We hebben naar sponsors gezocht en hebben ze ook gevonden bij die Belgian Cats. Vlak voor we vertrokken, is beslist dat we genoeg geld hadden. Zo konden we onze tickets nog bestellen. Basketballegende Ann Wauters is meegegaan. Het is een heel leuke sport om te volgen. Dat was niet nieuw voor mij.”
Bekijk hier de eerste video die Linde Merckpoel maakte over de WNBA-finale van Emma Meesseman en Kim Mestdagh
Hoe reageren de Belgian Cats op de video’s?
“Van in het begin waren ze superenthousiast. Omdat zij al heel lang, maar ook terecht, vinden dat ze die aandacht verdienen. In de VS met de WNBA-finale is het begonnen en dan kwam de kwalificatie voor de Olympische Spelen in Tokio in Oostende. Daar hebben ze ons voor uitgenodigd en dan hebben we een zalige video kunnen maken. De Cats waren zo dankbaar dat we de sport in de kijker wilden zetten. Ze kwalificeerden zich en de euforie was groot, er was veel chaos. Dan kreeg ik plots de vraag van Mark Bogaert van de Basketbalbond om als enige journaliste mee de kleedkamer in te gaan. Er werd met champagne gespoten, dat was echt zot. Dat je die momenten mag meemaken, is zalig. Wij willen onze schouders zetten onder het vrouwenbasketbal. Dat wordt geapprecieerd waardoor je opportuniteiten krijgt die niemand anders krijgt. Het overkomt hen ook niet elke dag dat een filmploeg meegaat naar een EK om iedere dag een nieuwe video over hen te maken. Zij vinden dat zo plezierig en de manier waarop we dat doen, vinden ze ook leuk. We maken video’s op de voor hen belangrijkste momenten van hun carrière, maar we willen hen ook niet uit hun concentratie halen. Op spannende momenten proberen we hen dan ook te verrassen. In Valencia zijn Arnout en Ik de Cats gaan opzoeken met speelster Jana Raman. Zij moest thuisblijven doordat ze haar hand brak op weg naar het EK. De basketbalspeelsters waren dolenthousiast om haar te zien.”
Vind je het als vrouw belangrijk om vrouwensport meer media-aandacht te bezorgen?
“Absoluut. Op het moment dat de Cats hun WK afwerkten in Valencia, was ook het EK voetbal bezig. Het ging alleen maar over voetbal. Dan voel ik het echt kriebelen om iets met vrouwen te doen die een minder belichte sport beoefenen hier in België. Media moeten ook die sporten in de spotlights zetten. Er zijn mensen die naar mij komen die nog nooit een basketbalmatch hadden gezien en zeggen dat ze dankzij mij een echte supporter zijn geworden van de Belgian Cats. Dat neem ik wel aan als een pluim die ik even op mijn hoedje steek. Daar ben ik fier op, maar ik ben vooral heel blij voor de Belgian Cats want zij verdienen dat.”
“Het kan toch geen argument zijn dat het vrouwen zijn en het maar basketbal is?”
Linde Merckpoel
Waarom moeten mensen hier in België supporteren voor de Belgian Cats?
“Omdat ze goed zijn! Zij werken er keihard voor. Ze staan op de vijfde plaats in de wereldranking en daar mogen ze echt fier op zijn. Het kan toch geen argument zijn dat het vrouwen zijn en het maar basketbal is? Zij halen medailles binnen. Ik geloof echt dat je naar de Cats kan kijken en dat jou kan inspireren, zodat je ook eens zelf naar de Cats wil gaan kijken. Wat wij maken draait om beleving. Wij maken geen verslagen, we zitten echt in die beleving en dat helpt om het enthousiasme nog extra over te brengen.”
Welke Belgian Cat heeft een grote indruk op jou nagelaten?
“Ik vind de Belgian Cats allemaal tof en goed in wat ze doen. Ik heb een aantal keer Emma Meesseman van heel dichtbij aan het werk gezien en zij is out of this world. Ik bewonder haar enorm. De manier waarop zij bezig is met haar sport, ze ademt dat op alle mogelijke manieren uit en dat maakt haar tot de waanzinnig sterke basketbalspeelster die ze is. Daarom steekt ze ook met kop en schouders boven iedereen uit omdat zij met zoveel toewijding bezig is met dat spelletje. Er gaan geen vijf minuten voorbij dat ze niet bezig is met basketbal. Volgens mij dribbelt ze zelfs in haar slaap. Je kan snel diegene zijn die in een Porsche rondrijdt, met een Louis Vuitton-handtas rondloopt en tegen niemand praat, maar dat is Emma niet. Zij is enorm vriendelijk. Als ik haar morgen tegenkom, weet ik dat ze naar me toe zal komen en ze oprecht gaat zeggen dat ze blij is om mij te zien. Tegelijkertijd zit zij zo hard in die basketbaltunnel. Ik heb zoveel respect voor haar. Ik heb nog nooit een sporter van dat niveau ontmoet.”
Foto’s: © Arnout Bracke
